Reisverslag 7  10 dec. 2017

Gelukt!! Half 6 op en om 7.45 uur zat iedereen opgepoetst, op zijn zondags, gegeten en gedronken in de bus. Het douchen voor ons schoot er helaas bij in: geen water. Hier kwamen we achter toen we er al onder stonden dus gauw alles weer aan en met bakjes op de kamer gepoedeld. In de bus zaten 12 kinderen en 6 volwassenen. Wel een beetje stapelen maar dan hoefde ik tenminste niet te rijden. Dat was het voorstel van Chris, vond ik niet echt verantwoord in dit verkeer, met een auto die bij ons 10 jaar geleden de APK al niet meer gehaald zou hebben, wegen met gaten waar je met kunst en vliegwerk over-/doorheen of langs moet (spook-) rijden en zonder rijbewijs bij me. Helaas startte de bus niet: lege accu dus de groten er weer uit en duwen zonder succes. Wij moesten ons verschuilen en er werden een paar sterke mannen van de straat geplukt, die ons dus niet mochten zien. Dit keer lukte het wel, wij er weer snel bij en keurig op tijd in de kerk. Niet alle kinderen konden zolang stil zitten en de een voor de ander moest plassen. Stefanie viel tegen me aan in slaap en plaste gewoon op de kerkbank. Dit liep bij de achterburen over hun gezangenbundel dus hier en daar wat gepoetst onder het motto: niet schoon wel fris….. De priester riep vanaf de kansel onze namen af en de reden waarom wij hier waren (helemaal uit the Netherlands!!!) waarop we moesten gaan staan en de hele kerk ons toe juichte. Het hoort erbij maar het went nooit. Tijdens de mis deden Miracle, Abraham, Imam, Osas en Ruth hun 1e communie. Bij ons een groot feest, voor de kinderen hier een tussendoortje net als het dopen woensdag jl. Imam spuugde de hostie uit en dit werd heel eerbiedig weggewerkt. Tussendoor en na afloop heel wat handen geschud van bekenden en onbekenden die ons hartelijk welkom heetten in Nigeria. Om 10.45 uur stonden we weer buiten. Het was weer een hele belevenis met veel muziek en beweging.

Bij Charilove werd toch een klein feestje gevierd t.g.v. de communicanten: muziek, dansen, mooi gedekte tafel en lekker eten. De seminaristen waren erbij en mede dankzij hen was het erg gezellig!

Om 14.00 uur zouden we opgehaald worden door de chauffeur van Tina. Zij gaf een feest t.g.v. de verjaardag van Alex (haar man) en daar moesten we beslist bij zijn. Toen Chris rond 16.00 uur terug kwam zaten we er nog waarop hij erop stond ons zelf te brengen. Felicity moest mee en vanwege de veiligheid voorin zitten. Hoe hij dat precies bedoelde begrijp ik niet. Zo’n mooi slank meisje kan in mijn ogen geen crimineel tegen houden. Tina verontschuldigde zich dat we niet waren opgehaald. Er was iets met een familielid gebeurd, de diskjockey die zou komen was aangehouden en in de gevangenis gezet (waarom is een?) en ze was nog doodmoe van de Eyecamp. Samen met Dineke ben ik het huis (waar ik in 2011 3 maanden gelogeerd heb) doorgelopen en heb grandma bezocht. Zij is de moeder van Alex, 95 jaar oud en nog redelijk gezond. Het was heel leuk om haar weer te ontmoeten. Natuurlijk wat eten en drinken. Wat zijn ze toch gastvrij en bijzonder!

Hierna door naar Richard, chairman van Charilove en goeie vriend van Chris. Zijn vrouw nodigde ons uit om een dagje door te brengen in de hoofdstad van Delta state. Dit ligt naast Edostate waar Benin City in ligt. Daar heeft ze gewoond en ze werkt van maandag t/m vrijdag als advocaat. Donderdag worden we opgehaald door hun chauffeur met gewapende beveiliger dus dat moet goed komen. We hebben er zin in!

19.00 uur weer thuis en nog even bij de kinderen beneden gezeten. Chris bracht verse, schoongemaakte kokosnoot. Heerlijk! We worden heel goed verzorgd en nog denkt hij dat we niet genoeg eten. Als je de hoeveelheden ziet die zowel de volwassenen als de kinderen hier eten, zijn onze porties inderdaad bescheiden. We blijven proberen hem ervan te overtuigen dat we echt geen bootwerkers zijn en dat het prima is.