Reisverslag 11  16 dec. 2017

Vanmorgen na het wasritueel met de kinderen een aubade aan Chris gebracht vanwege zijn verjaardag. Helaas kwam hij niet tevoorschijn. Later bleek dat hij zat te bidden. De 2e poging lukte wel en hoewel hij er niets van wilde weten, vond hij dit toch wel leuk.

Hierna kwam het moment waarop we onze laptops weer aanzetten en zowaar: ze deden het nog!!! Echt een hele opluchting en wat zijn ze schoon…..!! Chris was ook heel blij, viel meteen op zijn knieën en dankte God voor deze actie.

We hebben gelijk de achterstand qua verslagen, foto’s en berichten ingehaald wat jullie inmiddels hebben kunnen zien.

Zaterdag zijn er geen schoolkinderen en wordt er niets gedaan met “onze” kinderen. Wij gingen gewapend met kleurboeken en potloden naar beneden. Er werd weer fanatiek gekleurd totdat de rek eruit was.

De leerkrachten die aanwezig zijn, heb ik niet veel zien doen. Ze hangen wat rond, spelen met hun telefoon en letten amper op. Zo nodig delen ze een tik uit wanneer ze teveel lawaai van de kinderen horen. Ze kunnen nooit weten wat er precies gebeurd is waardoor regelmatig de verkeerde de klappen krijgt. Ze kijken wel naar wat wij doen maar het lukt niet om hen hierin mee te nemen. De meesten zijn zelf doof dus goede communicatie hierover is lastig. Wat dat betreft is er in al die jaren niet veel veranderd. Hier kan ik niet aan wennen. Inmiddels hebben we al heel wat stokjes weggegooid. Op het terrein staan echter zulke mooie bomen en struiken zodat deze zo weer vervangen zijn….

Het eten werd vandaag buiten in een grote pot op hout gekookt. Ze hebben nu een mooie keuken maar het gas was op….

’s Middags hetzelfde als ‘s morgens. Wanneer wij in beeld komen, lopen de kinderen direct op ons af en willen zingen, klapspelletjes of andere aandacht. Dineke heeft ze heel wat aangeleerd en ze blijven het leuk vinden. Met Abraham het terrein rond rijden in zijn nieuwe rolstoel vond hij helemaal geweldig. Meteen lopen er dan andere kinderen mee. Een flink eind wandelen zit er helaas niet in. Dat zou toch wel heerlijk zijn, of met ze naar een zwembad, dierentuin, speeltuin, winkelen, terrasje pakken, noem maar op. Alles wat wij zo gewoon vinden. Zij komen niet verder dan de poort met als uitje een bezoek aan de kerk en een paar keer per jaar een feestje. Zo geven Richard en Mary al jaren lang elke 1e zaterdag van het nieuwe jaar een groot feest in hun tuin voor alle mensen met een beperking. Geweldig!!

Marvellous kwam met een kaartspel (Whots, een soort pesten) en het lukte me zowaar om mee te doen. Niet iedereen kon dit spelen maar er werd wel aandachtig gekeken.

terug