Reisverslag 1  2 t\m 4 dec. 2017

Yessss, ik ben er weer! Bij Charilove in Nigeria!

De vlucht van Amsterdam naar Lagos verliep voorspoedig. Ik reisde alleen, Dineke is 3 weken eerder al gegaan en samen komen we 23 dec. weer terug.

In Lagos werd ik opgewacht door de chauffeur van een Pastoraal Centrum, een prima accommodatie waar ik kon overnachten. Gelukkig hield hij een groot stuk papier met mijn naam erop omhoog. Er waren nl. nogal wat personen die precies wisten voor wie ik kwam al waren ze toevallig even de naam vergeten……..

Voorheen konden we bij Mary en Felix (broer van Chris) overnachten, zij zijn inmiddels verhuisd en wonen nu te ver van het vliegveld.

De volgende ochtend kwam Mary toch even gedag zeggen. Zo lief! Dezelfde chauffeur bracht me naar het vliegveld voor de binnenlandse vlucht naar Benin City. Voor het gebouw liet hij me eruit waarna mij in de vertrekhal iets te veel goed bedoelde hulp werd aangeboden. Mijn koffer, paspoort en vliegticket werden bijna uit mijn handen getrokken. Ik werd van hot naar her gestuurd en moest langs verschillende loketten waaronder de bank i.v.m. overgewicht (van mijn koffer dus….) wat alleen met Naira’s betaald kon worden (al die ballonnen, kleurboeken, bellenblaas enz. enz. enz.……..).

Om 16.30 uur landde ik op vliegveld Benin City. Hier werd ik hartelijk verwelkomt door Chris, Dineke(!), Veronica (“mamma Charilove”) en Felicity (een leerkracht). Een warm welkom in alle opzichten. We bezochten een entertainment hal waar we werden voorgesteld aan de directeur en zijn vrouw. Iets te luxe vergeleken met Charilove en een bezoek waar ik niet echt op zat te wachten. Ik wilde gewoon naar Charilove. Het bezoek was achteraf heel zinvol. Deze mensen doen heel veel voor Charilove en dit keer hij bood 2 nieuwe rolstoelen voor de kinderen aan! Dat is heel hard nodig en was zeker een bezoekje waard. Hij trakteerde op ijs en rond 18.00 uur kwamen we bij Charilove aan. Eerst de kinderen die daar wonen begroet: een feest van herkenning! Zo gaaf om ze weer te zien! Sommigen zijn zo gegroeid.

Daarna werd ik naar mijn kamer gebracht op de 2e verdieping boven de slaapzaal van de kinderen. Op het oog een prachtige locatie! Chris heeft zijn uiterste best gedaan om het bewoonbaar te maken voor onze komst. Dineke slaapt er al 3 weken en heeft echter wel de nodige ontberingen doorstaan. Zo is er wel een douche, een wastafel en een toilet maar geen water…. Oplossing: een grote ton water en bakjes om door te spoelen en jezelf af te spoelen. Het probleem met elektriciteit is er nog steeds en dat maakt het erg warm (geen ventilator) en donker. Volgens Dineke went het vanzelf, zij kan het weten!

Chris heeft een enorme voorraad eten aangelegd, hij denkt (en hoopt) geloof ik dat we hier komen wonen. Nadat iedereen vertrokken was hebben Dineke en ik op de galerij lekker bijgepraat. Goh, wat had ze veel te vertellen. Het is een heel andere ritme dan we gewend zijn van vorige bezoeken. Omdat we nu op het terrein verblijven zijn we niet afhankelijk van Chris die ons ophaalt en wegbrengt. Zo staat zij ’s morgens om 6.00 uur op, helpt de kinderen met wassen, ontbijten en zorgt dat ze om 8.00 uur in de klas zitten. Later meer hierover.

Na een onwennige nacht op een keihard matras en veel lawaai van buiten stond ik al vroeg in de badkamer van de kinderen. Eerlijk gezegd iets later dan Dineke, moest nog effe wennen. Aan de lopende band worden ze ingezeept, afgedroogd en aangekleed. Daarna door naar een ruimte waar ze als ontbijt rijst met vis kregen, hetzelfde wat ze de dag ervoor als lunch hadden gehad. Weer een beetje oppoetsen en dan naar de klassen.

Hierna konden wij ons wassen en we kwamen erachter dat op de 1e verdieping wel water uit de douche komt. Onze verdieping ligt hoger dan de watertank waardoor er dus nooit voldoende druk opgebouwd kan worden. Naar een oplossing wordt gezocht….. Dineke was na al dat poedelen met die bakjes water wel heel erg blij met deze ontdekking. En ik bof natuurlijk enorm! Daarna tijd voor ons ontbijt en een kop koffie op de galerij en gezellig zitten kletsen.

Hierna een rondje gelopen en iedereen begroet. De meeste kinderen en een aantal leerkrachten kende ik nog. In de keuken was het feest met de kokkies. Eén van de dames was vervangen en deze nieuwe dame was ook ontzettend vrolijk en hartelijk. Met liefde koken zij hier voor al die kinderen.

Om 13.00 uur lunchtijd. We aten met de kinderen mee die bij Charilove wonen. Het blijft een chaotische toestand. Iedereen loopt door elkaar heen, eet als het kan van elkaars bord en knoeit alle kanten op. Na afloop is het een ravage wat binnen no time weer is opgeruimd.

Na het eten weer naar onze kamer. Heerlijk dat we deze gelegenheid nu hebben. Beetje op de laptop bezig geweest en rond 16.00 uur met kleurboeken en -potloden aan de gang. De kinderen die alleen overdag aanwezig zijn, waren al naar huis dus alle tijd voor “onze“ kinderen. Ook de leerkrachten vroegen om een kleurplaat en deden net zo hard mee.

Om 18.00 uur aten de kinderen en om 21.00 uur gingen ze naar bed. Wij aten op de kamer en hierna hebben we nog een tijd met de kinderen buiten gezeten. Sommigen wilden dat we een verhaaltje vertelden, anderen zongen liever en zo ben je lekker bezig. En dat alles in het pikkedonker wat toch wel een apart sfeertje geeft.

Dineke heeft eerder een verslag geschreven over de kinderen. Ik zal dit meesturen zodat je als je het leuk vindt een indruk krijgt van wie hier zoal wonen.

Nu naar bed, morgen vroeg op!!

terug