Reisverslag 9, Nigeria 2017

Het lijkt nu al weer zo gewoon dat onze laptops het doen, maar wat is het toch fijn om gewoon beeld te zien als ik hem openklap!

Zondag jl zijn we voor de laatste keer naar de kerk geweest. De Mis van 8.15 is de dienst waar Chris altijd heen gaat dus we stonden keurig op tijd klaar. In de auto bedacht Chris dat het voor de verandering misschien wel leuk zou zin om niet naar zijn kerk maar naar st Paul’s te gaan. Daar startte de Mis om 9.00 uur. We waren dus veel te vroeg maar weer terug naar Charilove is ook zo wat. Dan maar wachtend in de auto want we konden de parkeerplaats nog niet op omdat er nog een Mis bezig was. Wat was het warm zeg! En wat duurt wachten dan lang. De Mis ervoor liep ook nog eens een keer flink uit. De Mis zelf duurde ook heel lang met eindeloze aankondigingen. Tot en met het financieel jaarbeleid aan toe leek het. Op het eind kwam als verrassing de Kerstman himself snoep strooiend en swingend binnen. Zo apart die combinatie van streng gelovig, Sinterklaas en de figuur van de Kerstman in een kerk. Een van de aankondigingen was dat er ’s middags Christmas Carols gezongen zouden worden. Start om 14 uur. We hadden dus de tijd om onze chickensalads te eten die Chris per se voor ons wilde kopen. Net als een halve liter ijs, maar die staat of loopt nog in en uit de vriezer…Om een uur of 15 zouden we naar Veronica gaan. Ook al hadden wij in eerste instantie 14 uur begrepen , Chris zei tussen 15 en 16 uur. Ook goed.

Om 14 uur weer richting st Paul’s waar een van de koren nog buiten aan het oefenen was en niets erop leek dat er al snel begonnen zou worden met het programma. Na ca een half uur was daar dan het eerste nummer ook al leek dat ook een beetje inzingen en oefenen. Toen wilde Chris alweer opstappen. We hebben met pijn en moeite nog 1 liedje kunnen afluisteren en dat waren de Christmas Carols…

Op naar Veronica. Toen we in de auto zaten belde ze op waar we bleven
(het was inmiddels ca 15.30 uur en ze bleek ons toch om 14 uur verwacht te hebben) Chris deed net alsof hij de afspraak was vergeten terwijl hij al toeterend voor de poort stond. Hilariteit alom. We konden gelijk aan tafel waar we de beroemde peppersoup kregen, op verzoek van Joke zonder al te veel pepper. Vlees met botjes en vis met graten en ook iets wat volgens Joke slak was. Grote stukken zeer taai spul. Vorig jaar die beesten op de markt gezien; zo groot als een volwassen hand. Ik maakte de fout door dit stuk in mijn mond te stoppen en 10 minuten later was ik nog aan het kauwen. Niet weg te krijgen. Later zag ik dat anderen dit hadden laten liggen. Was het alleen voor de smaak geweest? De smaak van de soep was trouwens wel erg goed. Lekker zout en smaakte als een ouderwets getrokken bouillon. Chris en Felicity gingen na het eten van de soep weg met een drietal kleinkinderen van Veronica. Ze gingen naar een party voor kinderen maar de weg erheen was te gevaarlijk voor ons. Na de maaltijd werd een dvd opgezet met het 25-jarig huwelijksfeest van Veronica wat 17 jaar geleden had plaatsgevonden. Dit duurde en duurde, allemaal dansende, feestende en etende mensen die we niet kenden. Toen deze was afgelopen was Chris nog niet terug en werd nog een dvd van de 70^e verjaardag van de zus van Veronica opgezet. Dit duurde en duurde, allemaal dansende, feestende en etende mensen die we niet kenden…. Het was warm en we kregen last van onze benen. Halverwege hebben we nog wel even de tuin van Veronica bezichtigd met popo, coco, sinaasappels, kruiden voor de peppersoup en Soursup ( of zo iets), een overheerlijke vrucht. Pas om 19.15 kwam Chris terug. En gingen we weer huiswaarts. Tja, Afrikanen en tijd das geen combi.

Maandag hebben we de ‘kerstpakketten’ voor de ‘end of the year party’ klaargemaakt. Er worden zo’n 350 kinderen verwacht dinsdag 19 december en die krijgen dus allemaal een plastic tasje met inhoud. En denk nu niet dat er speelgoed in zit. Nee; toiletpapier, een tandenborstel of zeep, pakje biscuitjes, snoepje, indomie, caprisonedrink, een schriftje en een pen. Superpraktisch allemaal. Ondertussen werd de goot met de catfish leeggehaald. Dat is hier de manier om vis te vangen; gewoon het water eruit halen. Wat een blubberzooi en wat een grote griezelige beesten zeg. Ze kunnen nog gewoon over land schuifelen of uit een bak springen. Er zijn er 12 gevangen en die worden gebruikt voor het eten. Want buiten het feit dat de kinderen een kerstpakket krijgen, krijgt iedereen, maar dan ook echt iedereen te eten. De kinderen en ook nog zeker 100 volwassenen. De kinderen komen uit Osiomo ( kinderen van ouders die wonen in het ‘lepradorp’) Arme kinderen uit Benin City zelf en de kinderen die bij Charilove wonen of les krijgen. Wat een voorbereidingen vergt dat. De boel is versierd, schoongemaakt, er zijn tenten opgezet en vannacht gaan een aantal mensen de hele nacht door met koken. Wij hebben eventjes geholpen door een paar honderd bouillonblokjes uit te pakken. Die worden samen met andere smaakstoffen in zakjes gedaan en toegevoegd aan de rijst, kip of vis. Gezellig dus met elkaar gezeten en gezien hoe het eten wordt klaargemaakt in enorme ketels op houtvuur.

Maandagsmiddags was er nog een Mis met party naderhand. Georganiseerd door de St Jozefkerk. Buiten was de boel mooi versierd dus daar kon de Mis plaatsvinden. Helaas begon het te regenen waardoor iedereen onder een afdakje moest gaan zitten. Na de Mis kregen de mensen weer allemaal te eten; rijst met stukje kip of ebba met soup. Dat moesten onze kokkies, naast alle voorbereidingen voor dinsdag dus ook nog extra koken. Wat een dag ( en nacht) voor ze… De party bestond uit dansen ter ere van God. Men vond het erg leuk dat Joke en ik meededen en er zijn heel wat foto´s en filmpjes gemaakt.

Nog maar 4 nachtjes slapen hier en 1 in het vliegtuig. Wat is de tijd voorbijgevlogen. Deze week minder met de kinderen aan het spelen door alle activiteiten en uitnodigingen die we hebben. We zijn zelfs voor woensdagavond uitgenodigd om te dineren bij de Aartsbisschop. Zitten we niet echt op te wachten maar het schijnt wel een hele eer te zijn. Vorig jaar hebben we met hem geluncht dus we zullen ons toen wel gedragen hebben dat we nu weer mogen komen.

We proberen om sommige dingen over te dragen aan de mensen die hier werken. O.a. Nikitchi heb ik gevraagd om het delen van de medicatie op zich te nemen. De dagen dat we in Asaba waren is het niet helemaal goed gegaan helaas, gezien het aantal pillen die nog op de strip zaten. Iman zou vandaag ook weer een insult gehad hebben, al hebben we dat niet gezien. Dus nu maar een briefje gemaakt met de namen en de hoeveelheden die ze moeten hebben. En nog een paar dagen controle. Hoe deden ze dit in vredesnaam hiervoor? Verder proberen we ervoor te zorgen dat ze Smart meer bij de activiteiten betrekken en hem een broek aangeven. Dus hem niet meer in zijn eentje bij de slaapzaal laten zitten maar ’s morgens meenemen naar de dining hall. We namen hem vaak zelf mee, maar nu gaan we mensen halen hiervoor en proberen hen ook duidelijk te maken dat hij regelmatig naar het toilet geholpen moet worden. Want dat kan hij niet zelf als hij daar zit. Hoe lastig is het om mensen duidelijk te maken dat hij er dan niks aan kan doen dat hij zichzelf bevuild.

Een grote ergernis van Joke en mij zijn de leerkrachten en de andere mensen die hier werken die na de lunch niets anders doen dan onderuitgezakt met een stokje in hun hand op stoelen hangen. Klaar om kinderen af te straffen als ze zich in hun ogen niet gedragen. Niemand die met ze gaat spelen, iets verzint om te doen of ze zelf iets laat doen, want niets mag zowat. Zo leuk en aanhankelijk is Ruckeweh als ze aandacht krijgt. Hoe blij wordt Iman van handen klappen en liedjes zingen. Hoe grappig zijn Bobo en Favour als ze lekker spelen. Osas als ze eindeloos iets kan herhalen of een verkleedpartijtje mag houden. Abraham die helemaal gelukkig wordt van een ritje over het terrein in zijn nieuwe rolstoel. Miracle van stoeien en kleuren. Ruth van dingen vertellen in gebarentaal. Marvellous van stoeien of voetballen. Stefanie van een eindje aan de hand lopen. Maar nee hoor, ze zitten liever drie uur op hun krent met hun telefoon te spelen. Laatst hebben we gespeeld met plastic blokken, een soort groot duplo. Helemaal blij waren ze toen ze dit zagen en ze hebben er heerlijk mee gespeeld. Weliswaar niet lang maar dat maakt niet uit. Als wij weg zijn zal er niemand zijn die die blokken meer voor de dag haalt. Joke heeft dit al vaker bij Chris aangekaart, maar het is een mentaliteit die niet te veranderen lijkt. Ik word er wel verdrietig van als ik dan denk dat bijvoorbeeld Ruckeweh zo gebaat is bij wat persoonlijke aandacht en dat er straks niemand is die dat overneemt. We hebben ze wel plezier kunnen bezorgen de afgelopen tijd, maar wat zijn nou 6 weken?

Dinsdag was dan eindelijk de “end of the year party” of Christmasparty. De hele nacht hebben de kokkies en nog meer mensen gekookt. Toen we opstonden waren ze mojmoj aan het maken. Een heerlijke bonenpasta met kruiden die in grote bladeren wordt gerold en daarna gekookt. Superlekker!

Een heel leuk moment dinsdag was dat de nieuwe generator is geleverd! Met een hijskraan op een vrachtwagen werd deze over de muur getild. We hadden een perfect uitzicht vanaf boven en hebben heel wat foto´s gemaakt. Zo fijn dat dit allemaal gelukt is! Mede dankzij heel veel gulle gevers uit Nederland! Chris, de boardmembers en de mensen die hier verblijven zijn er heel blij mee. Het moet nog wel worden aangesloten door een expert maar hij staat er toch maar mooi!

De Kerstman zou om 11 uur komen om de kinderen hun kerstgeschenk te geven, maar de kinderen uit Osiomo waren veel te laat. Zodoende was de aartsbisschop er al om de Mis van 12 uur te beginnen. Alles was dus weer verlaat, maar het was wel bijzonder om met zoveel mensen te zijn. Al denk ik dat de mensen aan de zijkant niet veel gezien hebben van de Mis maar zoals gewoonlijk stond het geluid weer lekker hard. Wij werden tussen de kinderen vandaan geplukt om tegenover het altaar plaats te nemen. Het went nooit die extra aandacht. Ook aan het eind van de Mis moesten we naar voren komen omdat Chris ´grootste wens was dat we de aartsbisschop een hand zouden geven. Dat hadden we al gedaan voor de Mis en woensdag zullen we dat wel weer doen…

Het uitdelen van de kerstgeschenken verliep heerlijk chaotisch: de Kerstman met een masker op en een heerlijk warm pak aan zat in een soort tent waar ca 325 kinderen hem een voor een gedag konden zeggen en het geschenk kregen. Daarna werd een vingernagel zwartgemaakt zodat men niet 2 keer een geschenk kon halen. Er waren ook nog genoeg cadeautjes voor 25 kinderen in het ziekenhuis. Chris vertelde dat ze enorm blij waren. We hadden wel meegewild om ze uit te delen. Na de Mis waren er diverse optredens o.a. van de Effathaschool van Charilove. Het blijft een gaaf gezicht; dove mensen die dansen exact op de maat van de muziek! Wat hebben die afrikanen toch een ritmegevoel, hoe jong, oud of spastisch ze ook zijn! Joke en ik hebben lekker meegedaan maar ik voelde me echt wel een stijve hark. Het was al met al een erg grote en leuke Christmasparty.

Morgen naar de Aartsbisschop en Chris vertelde ook en passant dat we naar de gouverneur gaan. Het kan niet op, maar spelen met de kinderen zit er dus even niet in waarschijnlijk. Jammer!

terug