Reisverslag 7, Nigeria.

Afgelopen zondag vroeg opgestaan om de kinderen te helpen met wassen en aankleden. Zo vroeg dat iedereen nog lag te slapen, ook de medewerkers die zouden helpen. Maar Joke en ik hebben ervoor gezorgd dat ze snel wakker werden. We waren prima op tijd klaar, want vele handen… Iedereen in de bus geladen, incl. MIracle, Abraham en hun rolstoelen en toen we op weg gingen deed de bus het niet; lege accu. Met een aantal dames geprobeerd aan te duwen, maar dan is de oprijlaan wel erg kort. Heen en weer duwend lukte het niet op die manier. Uiteindelijk moesten Joke en ik ons verbergen en heeft Chris een aantal mannen van de straat gevraagd om te helpen. En zowaar gelukt. We waren zelfs nog op tijd in de kerk.

De kerkdienst was weer een belevenis op zich met de kinderen. Stefanie viel in slaap en plaste daarbij in haar broek. Het sijpelde zo van de bank af naar de mensen achter ons. Iman probeerde alles te pakken wat hij kon, inclusief de Bijbels en tassen van de mensen die achter ons zaten. Dus in de ‘houdgreep’ genomen. Ruckeweh die vanaf het begin al aan het gillen was hebben ze weer naar buiten gebracht en ze is daar de hele dienst gebleven. Waarschijnlijk heeft ze in de bus zitten wachten, want iets van een kindernevendienst kennen ze hier niet. Osas bleef Ruth slaan en zat verder met haar geweldig mooie, veels te kleine schoenen te spelen. Marvellous die mee was voor de gezelligheid viel ook tegen me aan in slaap. Kortom, we kwamen handen en ogen tekort en vraag me niet de preek na te vertellen. De priester was een andere dan vorige week en deze vond het ook weer nodig om Joke en mij special welkom te heten. Staan voor een volle kerk en er werd weer geklapt. Dan zal Chris hem wel hebben ingefluisterd dat we er waren. 5 kinderen van Charilove die gedoopt waren afgelopen week mochten de hostie gedoopt in wijn in ontvangst nemen. Joke en ik hebben Abraham en Miracle naar voren gebracht. Heel bijzonder om mee te maken vond ik wel. Iman spuugde zijn hostie weer uit. Deze werd uiteraard niet weggegooid maar afgevoerd (de hostie, niet Iman) dus Iman zal nog wel een keer moeten…

Na de dienst werden we door verschillende gemeenteleden weer welkom geheten. Weer bij Charilove aangekomen ging Felicity de rijst koken voor bij de stew die ze gisteravond al had klaargemaakt, Clement hield zich bezig met het schoonmaken van de wortels, Joke en Dineke hebben lekker koffie gedronken met een koekje erbij op de galerij … Verschil moet er zijn volgens de mensen van hier, maar niet door ons zelf gekozen. Toen we weer beneden kwamen waren er mooi gedekte tafels en waren de kinderen met de aangekomen seminaristen heerlijk aan het dansen. We hebben er ons tussen gemengd en heerlijk plezier gemaakt. Het was een echt feestje met geweldig lekker eten. Met zowaar twee stukjes kip ( of zou het de haan zijn geweest?) erbij.

Om 14 uur zouden we opgehaald worden voor het volgende feestje bij Tina, maar het is, nu ik dit schrijf, al 15.50 uur. Afrikanen nemen afspraken niet zo heel nauw, maar we zijn toch maar naar boven gegaan om lekker weer een verslagje te schrijven. Geen idee of we nog ‘uitgaan’ vandaag.

Uiteindelijk heeft Chris ons gebracht naar Tina. Iets wat hij per se wilde. Felicity ging ook mee vanwege de veiligheid (? Een frêle meisje van 26 jaar). Waarom we niet waren opgehaald is ons tot op heden niet helemaal duidelijk, maar het had iets te maken met schoonfamilie die niet goed was geworden. Afbellen kennen ze hier denk ik niet. Tina zelf was nog heel erg moe na de eyecamp. De discjockey die had moeten komen was opgepakt door de politie en zat in de cel. Er zaten een aantal vrouwen in de tuin en een aantal mannen binnen. Alex, de jarige man van Tina zat aan een tafel met een aantal mensen. De gezelligheid spatte er niet vanaf (tv aan, mobieltjes erg in trek en muziek), maar we waren welkom (denk ik, of ze waren te beleefd om te zeggen. In ieder geval voelde ik me wel wat opgelaten). Joke heeft Grandma weer kunnen zien. Een dame van 95 jaar oud, wat haar beslist niet was aan te zien. Joke wilde haar graag zien omdat ze, toen ze hier logeerde, elke dag even bij Grandma langs ging. Verder liet ze me het huis zien, inclusief het zwembad. Tina had ons ook uitgenodigd om eens te komen zwemmen en dan ( een week) bij haar te blijven logeren. Dat zwemmen lijkt ons wel wat maar ik wil zeker geen week blijven. Tina leek ons trouwens veel te moe, dus ik denk niet dat het er van komt.

Na de visite heeft Chris Richard gebeld met de vraag of we langs konden komen. Richard had Joke nog niet ontmoet. ( Richard is de voorzitter van Charilove Nigeria). Het was een gaan en komen van mensen. Inclusief 2 priesters/paters. Ook hier weer iedereen voetbal kijkend op de tv of bezig met zijn mobiel. Richards vrouw was nu ook aanwezig. Een aardig mens. Ze heeft een hoge baan ergens in de hoofdplaats van Deltastate. Daar gaat ze op maandag naar toe en op vrijdag komt ze weer terug. Ze nodigde ons uit om ook te komen en dan een nacht daar te blijven slapen. Chris leek dit niet zo te zien zitten i.v.m. onze veiligheid, maar we zouden opgehaald en weer weggebracht worden door haar chauffeur. Wij zagen dit wel zitten dus donderdag aanstaande worden we opgehaald en vrijdag weer thuisgebracht. Geen idee wat we verder daar gaan doen, maar Ik verheug me erop om eens wat anders te zien dan Benin en dus iets meer van Nigeria.

Thuisgekomen waren de kinderen al aan het eten. We hebben nog even bij ze gezeten, maar ze leken erg baldadig en superdruk te worden van onze aanwezigheid dus zijn we bijtijds naar boven gegaan. Het zal voor de kinderen misschien wel goed zijn als ze ons wat minder regelmatig zien de laatste 2 weken. Dan kunnen ze vast wennen aan het feit dat we straks weer naar huis zijn.

Het ziet er naar uit dat we de laatste 2 weken wat meer naar ‘buiten’ zullen gaan. Chris had het zelfs over een supermarkt afgelopen vrijdag maar ik denk dat hij dat liever weer vergeet. Bij Veronica zullen we ook nog wel langs gegaan. Er zou nog een kerstfeest bij de Jezuïeten zijn waar ook de kinderen jaarlijks voor worden uitgenodigd. Erg leuk allemaal maar ik hoop ook echt dat we nog lekker veel met de kinderen kunnen spelen. Daar zijn we tenslotte hier voor. Volgende week dinsdag is de ‘End of the year party’. Een hele happening waarvoor de kinderen van Osiomo (de school in het lepradorp) ook zijn uitgenodigd. En verder iedereen die bij Charilove betrokken is. Ca 200 a 300 mensen worden er verwacht. En allemaal mee-eten… . Dat zal nog een hele voorbereiding vragen.

Maandag kwam er weer een schoolklas kinderen eten, kleding en schoenen brengen voor onze kinderen. Heel fijn, want ze kunnen echt van alles gebruiken. Alleen de kleding en schoenen hebben we wel onze vragen bij. Enorme tassen die uitgezocht moeten worden. Er staat zelfs nog heel veel opgeslagen in een voorraadhok. De kleding die ze nu hebben wordt dagelijks gewassen en ze trekken dus 1 of 2 dagen later weer hetzelfde aan. Of dat nou kapot is of niet. We hebben daarom eerst ook maar de kledingkasten van de ‘grote’ jongens uitgezocht. Behalve een kakkerlak van ca 5 cm groot, heel veel oude, vieze, kapotte, niet passende en stoffige kleding die waarschijnlijk jaren niet van de plank is geweest, kwamen we ook nog een cd-speler zonder batterijen en een rapport van Miracle tegen. Straks even kijken of de cd-speler het doet met batterijen en of we nog een headphone van de KLM hebben. Wat zal die gast blij zijn als dat zou werken want muziek is zijn lust en zijn leven. De schoenen die we gekregen hadden waren veelal grote maten. Angela had gelijk een paar aan haar voeten en haar kinderen waren ook al aan het graaien, maar we hebben heel duidelijk gemaakt dat eerst de kinderen mochten uitzoeken. Ruth was superblij met een paar slippers en ‘hoge hakken feestschoenen’. Ook Osas heeft ook wel een grote maat. ’s Avonds liep Nikitchi ook al met een paar slippers. Volgens haar had Marvellous ook wel kleding nodig omdat hij zo hard groeit. Terwijl die jongen er in onze ogen altijd heel hip en netjes uitziet. We waren het echt heel erg zat na het uitzoeken van de kledingkast dus de tassen hebben we voor vandaag gelaten. Wat over is of niet past gaat naar Osiomo of naar de gevangenis.

Sinds mijn broertje en schone zus hun rattenplaag hebben bestreden door een stoeptegel met gaas in de kruipruimte te hebben geplaatst hebben we hier ook geen last van ratten meer gehad! Hoe een klein iets toch een groot gevolg kan hebben hè? Namens de Nigerianen hier heel erg bedankt! Dinsdagmorgen over de rand van de galerij kijkend zagen we hoe een koe werd geslacht op het terrein van de baptistenkerk. Heel apart om te zien. Met een doorgesneden keel kwam zij nog half overeind, maar inmiddels is ze wel echt morsdood. Het moment dat de darmen werden verwijderd was in de verre omtrek te ruiken. De koe was wit met bruine vlekken, werd daarna zwartgeblakerd en is nu geel. Een toverbalkoe dus. Ben benieuwd of we nog een hamburgertje krijgen aangeboden als excuus voor de overlast van vannacht. Alweer tot 3 uur repetitie van het koor. Uit het keihard zingen van heel valse kerstliederen blijkt dat er helaas nog wel heel veel geoefend zal moeten worden.

Gisteravond kwam Chris met een krant waarin een advertentie stond van generatoren met 32 % korting. Een prachtaanbieding, geldig tot de Kerst. Wat zou dat een oplossing zijn voor de stroomproblemen hier! We hebben de leden van het bestuur gevraagd of er nog wat in de kas zit en of Chris het geld wat hij heeft gekregen voor het dak alvast hiervoor kan gebruiken. Dan kan dat dak iets later. Het is zeker niet mijn gewoonte om mensen om geld te vragen ergens voor, maar ik doe het toch… Ook al hebben veel van jullie voor mij mogelijk gemaakt om deze reis te maken met de crowdfundsingactie die mijn dochters verleden jaar zijn gestart (nogmaals heel erg bedankt, want het is geweldig) Maar…

mochten jullie nog een goed doel zoeken voor het einde van het jaar (kan worden afgetrokken van de belasting); ik weet er een! Elk bedrag is zo welkom! Dus; Als jullie iets willen doneren aan Charilove Nederland volgt hier het IBAN nummer; NL10 TRIO 0198 3144 18. Ik kan jullie garanderen dat het tot op de laatste cent goed besteed wordt en dat er niks aan de strijkstok blijft hangen. ‘Desnoods’ ga ik het nog een keer persoonlijk brengen…Voor meer informatie; www.charilove.nl. Alvast heel erg bedankt!!

Heel veel liefs van Dineke

terug