Reisverslag 2

Afgelopen dagen zijn een beetje hetzelfde verlopen. Wel jammer dat ik niet van het terrein af mag. In tegendeel, vorige week donderdagavond moest ik op mijn kamer blijven omdat er bouwvakkers iets kwam doen op de galerij en die mochten mij niet zien. Security… Wel erg apart want het terrein is verder gewoon toegankelijk voor iedereen. Laatst kwam er nog een oude verwaarloosde man vragen of ik geen werk voor hem had. Dat is namelijk het grootste probleem (buiten de stroomvoorziening denk ik) dat er een enorme werkloosheid is. Vandaar dat veel mensen zich dan maar wenden tot criminaliteit. Wat wil je als je honger hebt of kinderen te eten moet geven.

Eten

Wat eten betreft wordt ik goed verzorgd. De mierenplaag is met gif bestreden en ik heb nog geen levende gezien erna. Vast een heftig goedje wat waarschijnlijk ook voor mij niet zo gezond is. Ik ben nog vergeten te vertellen dat bij de boodschappen die voor mij gehaald werden ook een zakje met rauw kippenvlees zat. Droop van het water. Ik kon dat wel in de fridge bewaren volgens kokkie. Toch maar duidelijk gemaakt dat ik dat niet zo’n goed idee vond omdat de fridge vaker niet dan wel werkt. Met als gevolg; kou, vocht, opwarmen en soms weer afkoelen. Wat hebben de mensen hier toch een enorme sterke maag en zeker de kinderen. Die eten gewoon alles wat aan restjes op de grond ligt waar ook mensen gewoon lopen en van alles ligt. Voor mij dus geen kip of vis op mijn kamer. Aangezien we tussen de middag warm eten, dan eet ik namelijk mee met de kinderen en het personeel, hou ik het ’s avonds bij komkommer, tomaten, wortels of zo iets.

Inmiddels Veronica weer ontmoet, een lieve bekende van vorig jaar. Zo fijn om haar te zien! Ze bracht bloemetjes voor me mee en popo, oftewel papaja. En ook nog coco. Ja, in Nederland is rauwe chocola een hype, maar zo rauw als ik het nu heb gegeten zullen niet veel mensen in Nederland kunnen zeggen misschien. Het is een vrucht die je op de grond kapot moet slaan en erin zitten zaden ter grootte van een flinke tuinboon. Daaromheen zit heerlijk zacht, wat slijmerig vruchtvlees wat nog het meeste smaakt naar lychees. Geweldig lekker! De zaden zelf kun je ook eten en die zijn wat bitter.

Vergadering Rotary.

Chris had me hiervoor uitgenodigd als gast. Wat een vergadering zeg. Dat maak je toch niet mee in Nederland. (ik ben natuurlijk ook geen Rotarian, dus wie weet?) Begon exact om 13 uur zei Chris, in zijn kantoor ( een soort volièreachtige ruimte op het terrein )maar dat moest ik ruim zien. Verschillende mensen kwamen te laat. Er waren zo’n 8 mensen. Er werd een of andere officiële bel geluid als start en een soort Rotarian gebed voorgelezen. Daarna nog de Rotarianregels. Degene die aan het woord was stond daarbij. Een iemand droeg een sjerp waar de betekenis me van is ontgaan. Als gast werd ik speciaal welkom geheten door Chris en hij legde uit waarom ik ook bij deze vergadering hoorde te zijn. (als vrijwilliger, gaf ik mijn bijdrage in die vorm). Verschillende mensen brachten ellenlange punten in, maar hoe officieel dit ook leek, ondertussen waren veel mensen met hun mobiel bezig, werden gebeld, liepen weg, kortom, lekker chaotisch.

De kinderen die wonen bij Charilove

Smart, geen idee hoe oud hij is: Het lijkt al ietsje beter te gaan met hem. Hij eet alles wat hij ziet (zelfs de afvalzakjes die in de struik hangen weet hij te vinden en open te maken, bananen, met schil en al.) Als hij iets van eten ziet geeft hij duidelijk aan dat hij dat ook wil. Lijkt wel een fixatie. Vanmorgen is hij zelfs weer zelfstandig naar het toilet gegaan. De therapie is echt geen pretje, en ik denk dat hij een hekel aan me heeft op zulke momenten, maar zijn been lijkt hij al wat meer te kunnen strekken. Hij is wat helderder. Dus wie weet komt het goed, maar het belangrijkste hier is dat hij zichzelf zoveel mogelijk kan redden en dat gaat toch met meer dwang gepaard dan wij onze kinderen zouden behandelen.

Iman, misschien een jaar of 9 a 10?: Heeft gelukkig geen insulten meer gehad, maar leeft wel helemaal in zijn eigen wereld. Loopt nog steeds zeer wankel rond en valt daarbij geregeld. Eet met heel veel smaak met zijn handen. Kan enorm genieten van een ballon en van samen handje klappen en ander soort geluid maken. Ook met kietelen verschijnt er een brede grijns op zijn gezicht.

Osas een meisje van ca 12/13 jaar: Een lief grietje met flinke verstandelijke beperking. Weet vaak niet wat ze met iets moet doen; een lepel, of haar tandenborstel en opdrachten of vragen lijken veel later tot haar door te dringen. Komt 100 keer hetzelfde vertellen of laten zien en kan ook eindeloos liedjes of woorden herhalen. Ze heeft ook epilepsie. Ze is erg aanhankelijk en wil me graag aanraken en geniet enorm van mooie kleding. Kan ook helemaal uit haar dak gaan als ze iets aan moet wat ze zelf niet mooi genoeg vindt. Eten met haar handen? Bah! Maar als ze daar eenmaal overheen is eet ze met smaak. Zoals alle kinderen en ook de volwassenen trouwens.

Ruckeweh ca 7/8 jaar?; Een meisje wat zeer ernstig verstandelijk beperkt is. Loopt de hele dag met haar handjes fladderend voor haar gezicht en stopt ze regelmatig geheel in haar mond. Zeer weke knuistjes tot gevolg. Is niet zindelijk en de enige die luiers draagt. Blaast ook regelmatig haar speeksel in het rond en deelt vaak zachte tikken uit. Is wel heel nieuwsgierig maar ik kan haar niet blij maken met een activiteit want ze stopt alles in haar mond. Ook alles wat ze vindt op de grond.

Boboy, is 8, oh nee, 9 jaar oud. (zegt hij zelf): Een stoere drukteschopper met een heel klein hartje. Enorm veel energie, ondeugend en ook aanhankelijk op zijn tijd maar wil dat zelf niet laten merken, want daar is hij natuurlijk veel te groot voor. Wilde in het begin niet dat we zouden gaan kleuren maar toen we het eenmaal hadden gedaan wil hij niets anders meer. Wil erg graag iets van hemzelf hebben; balletje, ballon enz. Hij kan goed meekomen op school en lijkt dan ook verder geen beperking te hebben. Dikke vrienden met Marvellous.

Marvellous is 9 jaar oud. Intelligent en heeft een apart plekje hier doordat hij min of meer ‘geadopteerd’ is door Nikitchi, een van de leerkrachten die hier op het terrein woont. Marvellous is een heerlijke ondeugende jongen maar ook erg lief. Kan anderen goed helpen en deelt meestal wat hij heeft. Volgens mij gaat hij naar een ‘gewone’ school want Charilove is natuurlijk een school voor kinderen met special needs. Hij slaapt ook bij Nikitchi en niet bij de andere kinderen. ’s Avonds maakt hij huiswerk met haar en krijgt dan vaak een ‘liefdevolle’ corrigerende tik. Het is sowieso heel gebruikelijk dat de kinderen hier worden gecorrigeerd met een (soms flink harde) tik, al dan niet met een stokje.

Favour ca 5/ 6 jaar oud?: Vrolijk meisje met een verstandelijke beperking maar is niet uiterlijk te zien. Een heel mooi grietje. Kan ook erg onnozel kijken als ze iets moet doen, maar uit zichzelf is ze enorm behulpzaam, brengt vaak de afwas weg, helpt Stefanie, deelt veel en kan ook erg ondeugend zijn. Doet erg goed haar best door dingen zelf te doen, maar op school lijkt ze niet mee te kunnen komen.

Stefanie ca 4 jaar oud?: Wat een verschil met vorig jaar! Toen kon ze nauwelijks lopen en praten maar dat heeft ze inmiddels geleerd. Hoewel als ze snel ergens wil zijn, ze op handen en voeten loopt. Ze is flink spastisch en praat daardoor ook wat moeilijker, maar heeft een zeer sterk eigen willetje, zeker als ze haar zin niet krijgt gaat ze gewoon keihard huilen. Ze leert veel op school en kan al tot 10 tellen in gebarentaal. Wil heel veel aandacht en omdat ze zo schattig is krijgt ze dat meestal wel, hoewel ook zij moet vechten om haar plekje.

Abraham; 19 jaar? Een grote flink gespierde jongeman, maar enorm spastisch en daardoor rolstoel afhankelijk. Wordt ’s morgens ook zittend in de rolstoel gewassen. Niet zo gek dat dat ding van geen meter meer rijdt. Een bonk roest. Hij heeft een soort autoriteit verworven bij de jonkies met zijn zware bromstem. Ze begrijpen hem allemaal, maar ik kom er moeilijk wijs uit. Wat hij later wil worden? Supervisor! Hij moest hard lachen toen ik zei dat hij dat al was voor de kinderen. Hij zit vaak stil in een hoekje de boel te observeren en laat van zich horen als hij iets ziet wat niet door de beugel kan. Lievelingsbezigheid op dit moment? Kleuren! Met een enorme inspanning en precisie weet hij dat te doen. En waag het niet om hem ergens mee te helpen wat hij zelf zou kunnen! Ik vertelde hem vandaag dat hij de hartelijke groetjes van Joke moest hebben en als een kind zo blij was hij. Hij heeft namelijk een speciale band met Joke omdat zij bij Charilove vrijwilliger was toen hij, geheel verwaarloosd, binnen werd gebracht.

Miracle: zegt zelf dat hij 29 is? Of ik heb hem niet goed begrepen, maar het lijkt mij van niet. Ook een flink spastische jongen die zichzelf zoveel mogelijk probeert te helpen. Poept op een soort potje. Kleedt zichzelf met heel veel moeite uit. Schuifelt ’s morgens over de (vaak ruwe en zanderige) vloer naar de doucheruimte. Geniet enorm van muziek en zingen en kan beslist niet tegen kietelen. Maar ligt dan wel helemaal in een deuk. Kan ook erg in zichzelf gekeerd zijn. Hij lijkt niet helemaal mee te komen op school, maar abc en tellen lukt aardig. Kleuren doet hij ook erg graag, maar vraagt altijd of ik hem wil helpen terwijl hij het zelf kan. Ook al kleurt hij 10 minuten op hetzelfde plekje.

Ruth ca 15/16 jaar oud?: Met haar heb ik ook erg veel te doen. Ze is doof en gaat bij Charilove naar school. Is een leuke meid die lol heeft met haar vriendinnen. Ze helpt hier echter van ’s morgens vroeg totdat de kinderen op bed liggen mee met alles. Ze wast ze, kleedt ze aan, zorgt ervoor dat ze schoolklaar zijn, doet de afwas, veegt de vloeren, boent de tafels, past op de kinderen na schooltijd, helpt ze naar bed en verschoont ze ook nog tussendoor als het nodig is. Ze is daarbij vaak zeer hardhandig en ongeduldig maar wat wil je; die onwillige kindjes doen nooit zoals ze zelf wil. Ik kan haar blij maken met kleuren, een ballon of met haar spelen.

Zo, nu weten jullie voor wie ik hier ben… Een beetje van de hak op de takverslag maar ik heb maar besloten om het wat in hoofdstukjes te doen i.p.v. chronologisch omdat de dagen best op elkaar lijken.

Liefs van Dineke

terug