Reisverslag 2012

Weerzien in Nigeria van 3 t/m 22 dec. 2012.

Na mijn verblijf van drie maanden bij Charilove in 2011 wist ik zeker dat ik terug zou gaan en dit plan heb ik inmiddels gerealiseerd. Ruud, mijn partner, aangestoken door mijn enthousiasme, is mee geweest en het was geweldig om dit met hem te kunnen delen.

Door mijn ervaring in Nigeria is Charilove een deel van mijn leven geworden en met veel plezier probeer ik als bestuurslid een  bijdrage te leveren aan Charilove Netherlands.

Ons bezoek voelde voor mij als “thuiskomen” en was een feest van herkenning. We werden hartelijk, met bloemen ontvangen en de
begroeting met de kinderen en medewerkers was warm en vrolijk. Er waren veel bekenden maar even zoveel nieuwe gezichten. Het weerzien met de kinderen waar ik vorig jaar veel mee gewerkt had, was geweldig. Die blije gezichten, daar doe je het allemaal voor!! We hadden een filmcamera meegenomen en Ruud heeft mooie opnames kunnen maken. Hij had een vriendinnetje, een klein meisje met het syndroom van Down die dicht bij hem bleef, het liefst hand in hand en echt hemels naar hem op kon kijken. Ik heb me vooral beziggehouden met de kinderen met een verstandelijk handicap en veel plezier beleeft aan hun enthousiasme met ballonnen, bellenblaas, kleurplaten en stoepkrijt. Daarnaast was ik geraakt door een meisje wat vastgebonden aan een paal op een stoel moest blijven zitten. Het was een weglopertje en vanwege haar veiligheid koos men ervoor haar vast te binden. Het liefst was ik lekker met haar gaan wandelen maar dat wilde men liever niet. Samen hebben we toch leuke dingen kunnen doen waarbij ze vooral genoot van zingen en lichamelijk contact.

Met betrekking tot de bouw van de dormitory, de tweede etage en de aanleg van het drainagesysteem voor de oprit had ik gehoopt op  flinke ontwikkelingen. Die waren er wel maar op basis van het Nigeriaanse tempo. Iets minder dus dan ik verwacht had maar zeker de moeite waard. De bouw van de dormitory was vertraagd vanwege de bodemgesteldheid wat eerst verstevigd moest worden en met het drainagesysteem is nog niet begonnen omdat de aansluiting op de riolering van de gemeente nog niet aanwezig is. Men is bezig met voorbereidingen en het is geweldig dat er vanuit Nederland geld beschikbaar is voor deze projecten want de nood is hoog. Tijdens ons verblijf werd gestart met de bouw van een nieuwe waterpomp.

Ook in Ossiomo zijn vorderingen te zien bij de dininghall en de computerruimte. De bouw heeft hier stilgelegen omdat het materiaal vanwege hevige regenval niet aangevoerd kon worden.

Chris is nog even gedreven als altijd en samen met de boardmembers verzet hij veel werk. Zijn geloof houdt hem op de been en helpt hem bij teleurstellingen of tegenslag. Hij is er volledig in geslaagd om ons een fijne tijd en goed onderdak te geven. Zo hebben we in het klooster bij zr. Blandina gelogeerd waar vandaan we ook de Jezuïeten konden bezoeken. Geweldig om hen weer te zien! De meeste tijd sliepen we in het Bishop Kelly Pastoral Centre. Dit centrum hoort bij een kerk en hier werden we prima verzorgd. De eerste en laatste dagen logeerden we in Lagos bij Felix en Mary, broer en schoonzus van Chris. Daarnaast had Chris een aantal uitstapjes georganiseerd waaronder een bezoek aan Nifor, een palmboomplantage waar palmwijn geproduceerd wordt.

Met boardmember Chris hebben we het nationaal museum en een traditioneel festival bij het paleis van de Oba bezocht.

Op 19 december was the-End-of-the-Year-Party, een hele  happening voor ruim 350 kinderen. Father Christmas deelde kerstpakketten uit, er was een mis en natuurlijk werd er gedanst. Hierna begon voor de kinderen de kerstvakantie en voor ons zat de reis er weer op. Na letterlijk en figuurlijk weer in Nederland te zijn geland, kijken we terug op een geweldige tijd.

Ruud Braggaar en Joke van Campenhout