Nigeriaanse bruiloft

 

zaterdag, 15 okt.

Vanmorgen maar eens huishoudelijk gedaan en gedweild. Als ik geweten had wat er allemaal tevoorschijn kwam, had ik de afgelopen week vast niet zo lekker geslapen…. En dat terwijl ik ook al een keer geveegd heb. Alles met de Nigeriaanse slag.

Heb al weer aardig wat reacties van jullie binnen: hartstikke leuk!! Het voelt goed te lezen dat iedereen zo meeleeft. Ik ben slecht in het terugmailen, sorry, maar dat heeft vooral te maken met de trage laptop en de onregelmatige internetverbinding.

Sommige vragen of het aantal gehandicapte kinderen mij niet tegenvalt en wanneer ik aan een project ga beginnen.

De kinderen zien er inderdaad best goed uit maar ze hebben ieder hun eigen verhaal en iedereen met een beperking is gehandicapt, blind, doof, lichamelijk of verstandelijk.

Mijn doel om de kinderen met laag niveau te "knuffelen" streef ik aardig na. Al is het dan (nog) niet lichamelijk (zijn ze niet gewend), wel met extra aandacht.

Ik heb gemerkt dat muziek succesvol is en ga me daar in ieder geval op toe leggen. Ga binnenkort een mand vol goede, houten instrumenten kopen (tamboerijn, yambee, sambaballen etc.) zodat ze daar voorlopig mee vooruit kunnen.

Daarnaast probeer ik toch om met de leraren in gesprek te gaan v.w.b. de aanpak van de kinderen met laag niveau.

Ook het opzetten van een bibliotheek heeft mijn aandacht. Er is een aantal weken geleden een doos vol boeken via Biblionef (www.biblionef.org) vanuit Nederland gekomen en die doos staat er nog. Daar zitten hele mooie, educatieve en ook voorleesboeken in.

Charilove heeft ook boeken, die liggen hier en daar verspreid. Zonde en op die manier ook niet uitnodigend om te gebruiken.

O, even pauze, grandma komt binnen. Volgens mij heeft ze nog nooit een laptop gezien, ze keek zo verbaasd. Ze wilde ook geen foto’s bekijken op dat ding.

Wel goed van haar, ze loopt heel slecht en komt toch de trappen af om even gedag te zeggen. Samen een rondje wandelen slaat ze steevast af. Ook mevr. komt even buurten en Rebecca brengt schone lakens. Na 10 minuten vertrekt grandma weer.

Never a dull moment!! Mevr. komt om 11.15 uur binnen met de vraag of ik mee wil naar een traditionele bruiloft. Tuurlijk!! Moet ik wel om 12.00 uur klaar staan. Dus ik als de sodemieter mijn mooie Nigeriaanse outfit gestreken en aangekleed. Goed die rok geknoopt (!!!) en helaas m’n lompe sandalen eronder (ik heb mijn pumps natuurlijk thuisgelaten....). Ik voel me wel een boerin op haar zondags maar vooruit maar. Mevr. was vanmorgen ook al naar een andere bruiloft geweest en had de kleuren van die bruiloft aan (op verzoek van de bruid). Geen tijd om om te kleden dus dan maar zo. We werden om 13.00 uur verwacht en waren iets eerder zodat we binnen konden zitten. Het werd gehouden in een groot huis. In de tuin stonden rijen tafels en stoelen onder partytenten en dat zat al bijna helemaal vol. In huis mochten alleen genodigden, wij dus.

We kwamen in een grote kamer/zaal vol met rijen stoelen in U-vorm. Op de stoelen van één van de lange poten van de U zaten familieleden van de bruid. De andere lange poot was nog leeg, gereserveerd voor de familie van de bruidegom. Wij zaten in het overige deel. Iedereen zag er fantastisch uit (de kleur van deze bruid was geel / groen).

Zo chique als het leek, zo gewoon werd er gedaan. De t.v. stond b.v. aan op hun favoriete soap. Buiten was een diskjockey de boel aan het vermaken en zijn muziek knalde dwars door de soap heen. Het duurde lang en er werd drank geserveerd. Niet in glazen maar uit de krat met een rietje (ook bier!!). De kroonkurken gooi je gewoon op de grond. Er werden hapjes uitgedeeld: op kartonnen borden, aan elkaar doorgeven. Op een gegeven moment ging de t.v. uit en omdat Nigerianen niet tegen stilte kunnen, begon men te zingen en te dansen. Ze hadden leuke muziekinstrumentjes bij zich, precies wat ik voor Charilove zoek. Ik had het er met mevr. over en zij bood mij haar PA (Personal Assistant) aan om naar de markt te gaan. Daar verkopen ze dit soort spullen.

Om 13.45 uur arriveerde de familie van de bruidegom. Ze waren veel te laat en werden hier door de familie van de bruid op aan gesproken. Of dat serieus bedoeld was, werd mij niet duidelijk.

De vader van de bruidegom en een mannelijk familielid van de bruid (haar vader was overleden) spraken over de kwaliteiten van hun kinderen, dat ze altijd zo gehoorzaam waren etc.

Vervolgens werd er door beide mannen van alles gezegd, wat ik niet kon verstaan vanwege de discomuziek

Ze gaven elkaar schalen met speciale vruchten die vervolgens rondgedeeld werden. Erg bitter en vol met cafeïne.

Bij de familie van de bruidegom werd gecollecteerd, geld voor de bruid. Deze familie had ook een lijst gekregen met artikelen die ze mee moesten brengen, m.n. levensmiddelen. Omdat het teveel zou zijn om binnen te brengen, gingen leden van de familie van de bruid naar buiten om te checken of zij inderdaad alles bij zich hadden.

Er werd voortdurend drank uit kratten rondgedeeld en wie wijn wilde kreeg een hele fles. Als je geluk had kwam er nog een glas en een flesopener.

Ondertussen verdwenen er schalen met gefrituurde hapje richting bruidskamer. Geen wonder, die meid verging onderhand van de honger.

Volgens traditie kwam er 2x achter elkaar een gesluierde vrouw binnen waarbij gevraagd werd: “Is dit de goede vrouw?” Nee dat is niet de goede vrouw.

Uiteindelijk, om 15.15 uur, ja hoor, daar kwam de goede vrouw. Een plaatje. Een goudkleurige jurk en een speciale hoofdversiering met heel veel rode kralen in haar haar.

Ze werd door vrouwen ontvangen met luid gezang.

Het bruidspaar nam plaats op een bank en werd bedolven onder geld. Volgens traditie moest zij op zijn schoot gaan zitten en ja hoor: nog meer geld.

Hierna knielden zij voor zijn ouders daarna voor haar moeder en werden toegesproken. Er werd o.a. gezegd dat zij goede mensen moesten zijn en hun ouders en ook hun schoonouders moesten blijven gehoorzamen.

Volgende week zaterdag vindt het kerkelijk huwelijk plaats en daar wordt ook getekend voor de wet. Niet iedereen trouwt in de kerk, ze gaan dan naar de secretary om voor de wet te tekenen.

Ergens in een hoek was een buffet geopend en mensen liepen met (kartonnen) borden met eten rond.

Ik liep even naar buiten waar de bruidstaart was neergezet en versierd werd met linten. Er stond een overdekte 2-zits bank klaar en het wachten was op het bruidspaar.

De diskjockey kwam op me af, vroeg van alles (waar ik vandaan kwam etc.) en vond dat ik maar als 1e moest gaan dansen. Dat heb ik maar gedaan en onder luid applaus kwamen er gelukkig meer mensen bij.

Er was een aantal fotografen met snelservice zodat je tijdens de bruiloft foto’s kon kopen.

Ik heb het idee dat er van mij meer foto’s en filmopnames gemaakt zijn dan van de bruid….

Zr. Blandina, Veronica en een vriendin die ik bij haar ontmoet heb waren er ook en dansten lekker mee (zr. iets minder).

Om 16.10 uur kwam het bruidspaar naar buiten. Ze hadden zich omgekleed en droegen vrijwel dezelfde kleding, hij met hoed en stok, zij met prachtige hoofdtooi.

Helaas moesten wij naar huis. Bij het afscheid kregen we een tasje mee met een mooie lap stof. Goed voor rok en jasje. En een paar rubber slippers….. (goed voor het zwembad)

Ik vond het een hele bijzondere gebeurtenis.

Volgende week zaterdag mag ik mee naar een traditionele begrafenis. Ook leuk……