Kennismaking met Charilove

Maandagochtend rond 10.00 uur kwam Chris ons halen en reden  we naar Charilove.
Het welkom daar was echt geweldig:alle kinderen in paarse broek of rok en gele blouse stonden op en we kregen door twee van die bloedmooie kinderen een zelfgemaakt bosje bloemen aangeboden. We voelden ons net Beatrix.

Iedereen stelde zich voor en zeiden bij herhaling dat we zo welkom zijn. Er werd weer heel wat gefotografeerd en iedereen wilde met ons op de foto. Het ziet er, in tegenstelling tot mijn eerste indruk, echt goed uit.

Armoedig maar zo knap wat ze met zo weinig middelen voor elkaar hebben gebracht!!

De leraren/leraressen zijn stuk voor stuk enthousiast, gedreven en stralen rust uit (bij de doven is het sowieso erg rustig …)

Er zijn 7 klasjes voor dove kinderen, oplopend in niveau en leeftijd, 1 klasje voor blinden en een paar groepen met verstandelijk
gehandicapten. Ik heb maar 3 lichamelijk gehandicapte kinderen gezien.
De jongen die ik zaterdag had gezien zat nu in een rolstoel en was weer net zo vrolijk als toen.
Na een uitgebreide rondleiding over het terrein liepen we naar het kantoor van Chris waar hij mij officieel de sleutel van gaf!! Ik heb hier dus mijn eigen kantoor!

Er is internet en we hebben allebei een nieuwe telefoon.

Werkelijk iedereen heeft hier een mobieltje, zelfs in de kerk werd tussentijds gebeld en ge-smst. De telefoons zijn ook spotgoedkoop en op elke hoek van de straat zijn prepaid-kaarten te koop.

De internetcafe’s zijn hier niet veilig en Chris wil liever niet dat we daar naar toe gaan, ook vanwege hackers, virussen etc.

Vanaf nu dus vaker emailbericht en meer sms- en telefoonverkeer mogelijk.

De lesruimtes zijn open en overdekt, de keuken is een braakliggend terrein met een houtvuur en een golfplaten schuur met een
ongelooflijke variatie aan bakken, pannen, teilen etc. Om 13.00 uur gaan de pannen naar de groepsruimte, haalt ieder kind een bord en twee big mama’s geven (in dit geval) een flinke schep rijst en een scheut hete saus met vis. Iedereen zoekt een plaats en gaat met lepel of handen eten. Na het eten wast ieder zijn eigen bord af in een grote teil met sop, spoelt het af onder de kraan van een mega regenton en brengt het bord weer terug in de mand, klaar voor de volgende dag!

Op het terrein heeft Chris een buitenkantoor (een soort tuinhuis, open ruimte omgeven door een hekwerk van gaas). Hier kregen wij dezelfde lunch. Heerlijk!!

Een medewerker van de president kwam het bezoek van morgen
officieel bevestigen en Chris legde ons de procedure uit die hij in acht moet nemen. We gaan het zien.

Om 16.00 uur bracht Chris ons weer thuis.

Vanaf vanavond kunnen we niet meer bij de sisters eten: de kok is weg. We zijn wegwijs gemaakt in de keuken en kunnen zelf koken.
Een greep uit de voorraad en een kom muesli was ook erg lekker.

Na 18.00 uur gaat de poort op slot en ogen we niet meer naar
buiten. Het is dan al donker en niet veilig op straat. Je merkt het direct, het is dan een stuk minder lawaaiig. Dus weer met de kippen op stok.