Reis naar Nigeria

 

Op 23 september 2011 vertrokken Erika (uitgezwaaid door broer Bas, schoonzus Peggy en Peter Driessen, iemand die vanuit de Rijswijkse kerk veel voor Charilove doet) en ik (stevig geknuffeld door Ruud, ma, broer Peter, neef Peter) vanaf Schiphol richting London en door naar Abuja. Deze vluchten verliepen op tijd, zonder problemen en zonder te slapen!

Helaas kreeg ik een verblijfstempel voor 1 maand i.p.v. 3. Dat moet via de immigratiedienst in Benin-City nog geregeld worden (brengt w.s. weer wat geld in het laatje).

We werden opgehaald door de chauffeur van Bart en Emmy,  vrienden van Erika die al 12 jaar in Nigeria wonen en veel voor dit land en deze mensen doen. Het was nog donker dus op de heenweg weinig van de omgeving gezien. Wel veel auto’s en lifters langs de weg. Om 6 uur stonden we bij hen voor de deur. ’t Was een hartelijk welkom door een slaperige Bart (Emmy was voor een paar dagen naar Nederland) en langzaam druppelden de kinderen binnen: Victor, Lucas, Lisa, Nito, Bart en Tom. Een lekker ontbijtje en een paar gezellige uurtjes verder, werden we weer naar het vliegveld gebracht voor de laatste vlucht naar Benin-City. Nu kregen we een goed beeld van de omgeving: een uitgestrekt land en druk verkeer. Wegen in aanleg maar onafgemaakt of een en al  kuilen. Er rijdt van alles rond (bussen met of zonder lekke band, pick-uptrucks vol met huisraad, mensen of dieren, auto’s, motors, brommers, handkarren etc.) 3 of 4 naast elkaar die luid toeterend links en rechts inhalen. Oversteken doe je op goed geluk en oversteekbruggen worden bijvoorkeur niet gebruikt. Een kudde koeien kan de boel aardig vertragen.

Met 2 uur vertraging kwamen we aan en na de zoveelste papieren-controle werden we heel warm (letterlijk en figuurlijk) verwelkomd door Chris Omusi (chairman van Charilove) en 3 boardmembers (Victoria, Richard en Steven), allemaal in mooie Afrikaanse kleding. Na een uitgebreide fotosessie reden we naar ons onderkomen: een hele ervaring!!

Ook hier nauwelijks verkeersregels, iedereen rijdt waar hij naar toe moet, z.n. een stukje tegen het verkeer in. Gelukkig is Chris een goede chauffeur en kwamen we heelhuids aan bij het klooster. Geen groot, oud statig gebouw met hoge zalen, lange gangen en een kloostertuin zoals bij tante Jo en oom Koos maar een betonnen gebouw in een ongeplaveide straat (nu één grote modderpoel vanwege de harde regen) achter de hoofdstraat van Benin-City,  tegenover winkels en woningen met golfplaten daken. Ook hier werden we door de hoofd-non hartelijk verwelkomd en weer werden er foto’s gemaakt.

Eerste indrukken: vies, chaotisch en druk maar ontzettend warme, aardige en gastvrije mensen die er in tegenstelling tot hun  omgeving heel verzorgd uitzien.

We hebben ieder een eigen kamer en gezamenlijk een badkamer
met douche en wc. Hier konden we de vier loodzware) koffers achterlaten en we gingen op pad voor een “snack” dus weer het vrolijk verkeer in! Na de snack reden we langs Charilove en konden hier onze eerste indruk op doen. In het weekend zijn hier in principe geen kinderen maar meestal blijven er toch een paar die dan weer slapen bij mensen rondom het gebouw.

Hier ben ik toch wel flink geschrokken: achter een houten deur zaten in het donker 2 kinderen: 1 in een stoel wezenloos voor zich uit te kijken en de ander op de grond (kon niet staan) die helemaal begon te stralen toen hij ons zag. Ik ben bij hem gaan zitten en ’t is een vrolijk joch die enorm genoot van de aandacht.

Hier ga ik het dus voor doen!!

Erika heeft met Chris al gesproken over de toekomstplannen etc. van Charilove en mijn doel om iets op de werkvloer te bereiken, is nu alleen maar versterkt.

De inzet en bereidwilligheid van de mensen die ik tot nu toe heb ontmoet is enorm en ik denk dat er al heel wat bereikt is voor deze
kinderen. Ik weet dat ik niet moet vergelijken maar zag in één oogopslag al zoveel mogelijkheden wat hier vanwege het gebrek aan middelen en materiaal w.s. nooit haalbaar zal zijn. Nu dus kijken wat WEL haalbaar is!!!!

Chris heeft een heel programma opgezet waaronder a.s. dinsdag een ontmoeting met de president van Benin-City, een belangrijk persoon die we iets moois over Charilove gaan vertellen.

Om 17.00 uur waren we terug in ons verblijf, kregen een tas met voedingsmiddelen, tandenborstels, -pasta, zeep etc. mee waar we een jaar mee vooruit kunnen.

Het voorstel van Chris om zondag om 8.30 uur naar de kerk te
gaan hebben we niet aangenomen, volgende week weer een mis!

Om 18.30 uur ging ik naar bed, doodmoe en met veel dubbele
gedachten.

Het is nu zondag 8.00 uur en ik heb goed geslapen.

De wereld ziet er vandaag anders uit en doen we het rustig aan.

Om 11.00 uur gingen we een stukje wandelen en aangetrokken
door muziek belandden we toch in een kerk. Nadat we netjes door een misdienaar gewezen waren op onze verkeerde plaatsen (nl. bij de mannen!!), sloten we bij de vrouwen aan en hadden in no-time alle aandacht. We moesten mee dansen, naar voren lopen, foto’s maken en werden geïnterviewd en gefilmd door de nationale
televisie. Landelijke uitzending vanavond om 19.00 uur.

Om 13.00 uur hadden we lunch bij de sisters, gezamenlijk met twee Italiaanse meiden (Ariana en Erica) die hier 14 dagen zijn voor een studieproject.

’s Middags zou Chris ons komen halen maar na 1,5 uur wachten
zijn we met de twee meiden en een medewerker van het klooster, een jonge knul die helaas vandaag voor het laatst was, gaan lopen. Hij vertelde veel, kwam nogal wat bekenden tegen en hield ons goed in de gaten. In de achterafstraatjes is het gezellig druk en we werden door iedereen begroet. We zijn echt een bezienswaardigheid als enige blanken.

Op de markt is het een gekkenhuis: druk, een hoop lawaai en
veel bedelaars van heel jong tot heel oud. Moeilijk te omschrijven maar misschien goed te zien op de foto’s.

Na een uur hadden we het wel gezien en op weg naar ons klooster kwamen we Chris tegen. Hij had zich toch wel zorgen gemaakt, was blij ons te zien en we besloten ieder onze weg te gaan. We kregen nog wel een tasje met bananen mee.
Om 19.00 uur zagen we ons op het nieuws, een vreemde  gewaarwording tussen al die zwarte mensen! ’s Avonds gezellig gegeten bij de sisters en lang nagetafeld, pratend over 101 onderwerpen.